AVIARY / WOLIERA

Woliera Anny Klimczak to opowieść o pustce pełnej nieuchwytnych znaczeń. Na wpół transparentna powłoka opinająca nieregularny, ażurowy szkielet nie sprawia wrażenia solidnej ściany, jest jednak dość gęsta by wewnątrz konstrukcji panował półcień. W odkrywanych stopniowo warstwach instalacji subtelnie angażowane są kolejne zmysły. Dźwięki i obrazy, pełne w tej samej mierze przyrodniczych asocjacji, co zakłócających je mechanicznych szumów. Postać kobiety (i artystki zarazem), igra z wygłodniałym spojrzeniem widza, przekazując jedynie szczątkowy komunikat – zanikającą w pół słowa opowieść. Nie wiadomo czy zabłąkana w buszu dziewczyna szuka pomocy czy też sygnalizuje wymagający rozszyfrowania problem.

Jagna Lewandowska, fragmenty tekstu Woliera, 2014

EN

Anna Klimczak’s Aviary is the story of an emptiness full of intangible meanings. The semi-transparent film hugging the entire irregular openwork frame does not give the impression of a solid wall, but is, nonetheless, substantial enough for there to be partial shade on the interior of the construction. As the layers of the installation are progressively uncovered, further senses become involved. The sounds and images, full to the same extent of natural associations as the mechanical sounds which  distort them, become, after a moment of intense analytical work, merely a suggestion, a background for the internal journeys of the viewers. The figure of the woman (simultaneously the artist) plays with the viewer with a hungry stare, sending however only a rudimentary message – a story which disappears in mid-sentence. It is not known whether the girl, lost in the undergrowth, is looking for help or whether she is also indicating a problem in need of a solution. 

Jagna Lewandowska, extracts from the text Aviary, 2014